Tradycją luterańską jest wspomnienie swoich bliskich, którzy zmarli, tak zwana „wspominka” albo „przypominka”. Wtedy to podczas nabożeństwa, po kazaniu ksiądz odczytuje personalia wspominanej zmarłej osoby, dedykuje rodzinie werset biblijny oraz prowadzi modlitwę dziękczynną za Zmarłego, w której zwraca się również do Boga o pokój i błogosławieństwo dla wspominających. Rodzina może wybrać pieśń jaką zbór zaśpiewa podczas wspomnienia. 

„Wspomnienie” zazwyczaj ogłaszane jest ok. sześć tygodni po pogrzebie oraz w rok po śmierci. Każde kolejne wspomnienia wg uznania rodziny. „Wspomnienia” zgłasza się w kancelarii parafialnej (najlepiej wcześniej tj. nie w dniu nabożeństwa, w czasie którego ma się odbyć modlitwa wspomnieniowa). 

Z tej okazji rodzina często składa ofiarę na Kościół (co nie jest obligatoryjne).

W Ewangelii Jana 14,27 znajdujemy słowa pociechy:

„Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka.”